فشارهای عصبی به التهاب روده‌ای منجر می‌شود

به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، بیماری کرون یک بیماری مزمن است که قسمت‌های گوناگون دستگاه گوارش از دهان گرفته تا مقعد را ممکن‌ است تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری بیشتر قسمت انتهایی روده باریک و قسمت ابتدایی روده بزرگ را درگیر می‌کند. علائم و نشانه‌های آن اغلب شامل اسهال (که در صورت التهاب شدید روده ممکن است به اسهال خونین تبدیل شود)، تب، کاهش وزن و درد شکم است. برخی از عوارض این بیماری ممکن است در خارج از دستگاه گوارش شامل کم خونی، خارش پوست، ورم مفاصل، التهاب چشم و احساس خستگی نیز دیده شود. این بیماری علاوه بر گرفتار کردن معده و روده، اندام‌های دیگر را نیز می‌تواند درگیر کند. کبد چرب، ورم چشم و مفاصل یا ماهیچه‌های دست و پا از این دست هستند. نازکی یا پوکی استخوان نیز می‌تواند از عواقب دیگر این بیماری باشد. در این بیماری پوست، خون و غده درون‌ریز نیز می‌توانند درگیر شوند. علل بروز بیماری ارتباط تنگاتنگی بین بیماری کرون و سیستم عصبی وجود دارد در واقع هنوز علت دقیق واکنش سیستم ایمنی بدن به اندام‌های داخلی درگیر در بیماری کرون مشخص نشده ولی این امر بدیهی است که در هنگام فشارهای عصبی این واکنش‌ها شدت می‌یابد. بررسی محققان medicinenet نشان داده است باکتری اشریشیا کلی یا بطور اختصار E.coliکه نوعی باسیل گرم منفی از خانواده انتروباکتریاسه است و بطور شایع در روده جانوران خونگرم وجود دارد با بیماری کرون در ارتباط است. بیشتر سویه‌های اشریشیا کلی، بی‌آزار هستند اما برخی از سروتیپ‌ها مانند O157:H۷ موجب مسمویت غذایی و اسهال می‌شوند. محققان با استفاده از موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به کرون به این نتیجه رسیدند که التهاب حاد معده و روده باریک عفونی که به خاطر باکتری ناشی از مسمومیت عادی غذایی رخ می‌دهد باعث تسریع رشد باکتری ‌ای.کولی می‌شود که با پیشرفت بیماری کرون مرتبط است. حتی بعد از آنکه باکتری مسمومیت غذایی از بدن موش خارج شد، محققان هم‌چنان افزایش میزان ای.کولی را در روده او مشاهده کردند. درمان بیماری تلاش‌ها در مورد درمان در به کنترل درآوردن این بیماری است. درمان با ترکیبات سالیسیلات (سولفاسالازین، مسالازین و غیره)، گلوکوکورتیکوئیدها، عوامل سرکوبگر ایمنی (مرکاپتوپورین، متوتروکسات، سیکلوسپورین و آزاتیوپرین) و آنتی بیوتیک‌ها مانند مترونیدازول و سیپروفلوکساسین است. گاه جراحی بویژه در صورت بروز عوارض مانند فیستول و انسداد ضرورت می‌یابد. استرس و اضطراب می‌تواند نقش بسزایی در عود بیماری داشته باشد.